Czasopiśmiennictwo dwudziestolecia międzywojennego

W dwudziestoleciu ukazywały się również pisma religijno-kulturowe. Przykładem jednego z nich był katolicki kwartalnik kulturalno-religijny „Verbum” założony w Warszawie przez księdza Wacława Korniłowskiego. Tytuł był ściśle związany z prowadzonym przez Zgromadzenie ss. Franciszkanek Zakładem dla Ociemniałych w Laskach.

Naczelnym czasopismem kulturalnym adresowanym do prawicowców był tygodnik publicystyczno-kulturalny „Prosto z mostu. Tygodnik literacko-artystyczny”, założony i redagowany w Warszawie przez Stanisława Piaseckiego. Publicystami pisma byli m.in. Józef Kisielewski, Adolf Nowaczyński, Jerzy Andrzejewski, Konstanty Ildefons Gałczyński, Bolesław Miciński, Kazimiera Iłłakowiczówna, Karol Irzykowski, Teodor Parnicki, czy Aleksander Świętochowski.
Zwolennicy lewicy wybierali natomiast takie tytuły jak „Sygnały”, „Po prostu” i „Karta”. Swoistym fenomenem było pismo „Pion”, które ukazywało się w latach 1933-1939, a powstało z inicjatywy rządu. Na jego łamach udostępniono możliwość wypowiedzenia się pisarzom, nie bacząc na prezentowane przez nich poglądy.

Poza wymienionymi pismami należy wspomnieć również o tym, że każde z ugrupowań poetyckich międzywojnia posiadało swój organ prasowy. Do tego typu czasopism kulturalnych zaliczają się takie tytuły jak: „Skamander”, „Zwrotnica”, „Kwadryga”, „Pro arte et studio” i „Żagary”.

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej