Europa między wojnami

Po zakończeniu krwawej I wojny światowej europejskie mocarstwa usiłowały zaprowadzić porządek na Starym Kontynencie. 28 czerwca 1919 roku, na zakończenie konferencji pokojowej w Paryżu, ustalono tekst traktatu wersalskiego. Największy wpływ na jego brzmienie mieli David Lloyd George – premier Wielkiej Brytanii, Georges Clemenceau – premier Francji (nazywany wówczas „Tygrysem” z powodu swojego ostrego języka), a także Thomas Woodrow Wilson – prezydent Stanów Zjednoczonych. Pomniejszą rolę na konferencji odegrał premier Włoch – Vittorio Orlando.

Traktat wersalski miał jedno główne zamierzenie – ograniczyć Niemcy. Uczyniono to na trzy sposoby. Po pierwsze narzucono na naszych zachodnich sąsiadów restrykcje terytorialne. Niemcy zostały zmuszone do oddania na rzecz Francji Alzacji, Lotaryngii i Zagłębia Saary (na piętnaście lat). Polsce musieli oddać Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie (sam Gdańsk odzyskał status wolnego miasta, podobnie jak Kłajpeda). Niemcy pozbawiono również wszystkich zamorskich kolonii. Ponadto ludność zamieszkująca Górny Śląsk, Warmię, Mazury, Powiśle, północny Szlezwik, okręgi Eupen i Malmedy (w Belgii) oraz Zagłębie Saary miały w drodze plebiscytu same zadecydować, czy będą należały do Niemiec, czy też nie. Ostatecznie na mocy traktatu wersalskiego państwo to utraciło blisko 14% swojego terytorium sprzed wybuchu I wojny światowej i ponad 10% ludności w porównaniu ze stanem poprzedzającym to wydarzenie.
Po drugie, na Niemcy nałożono szereg restrykcji militarnych. Przede wszystkim ustalono, że armia niemiecka będzie liczyła maksymalnie sto tysięcy żołnierzy uzbrojonych w broń lekką. Dla tak wielkiego terytorialnie państwa oznaczało to praktycznie całkowity brak sił zbrojnych. Zwłaszcza, że traktat zabraniał Niemcom posiadania floty i lotnictwa. Zniesiono poza tym powszechny obowiązek służby wojskowej. Z Nadrenii uczyniono strefę zdemilitaryzowaną na okres co najmniej piętnastu lat.

Trzeci rodzaj sankcji miał charakter gospodarczy. Państwo niemieckie zostało zobowiązane do wypłacenia poszkodowanym przez nie innym państwom wysokich reparacji. Odszkodowania te ustalono na wysokość stu miliardów marek w złocie.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 - 

  Dowiedz się więcej