Zofia Nałkowska - biografia

Przez lata pierwszej wojny światowej Nałkowska mieszkała z matką, siostrą i babką w Warszawie lub w Górkach koło Wołomina. Wiosną 1915 wróciła na stałe do stolicy i nawiązała kontakty z domem Daniłowskich, w którym spotykali się działacze legionowi i zwolennicy Piłsudskiego. Rok później poznała Jana Gorzechowskiego „Jura”, bojowca PPS. Środowisko, w kręgu którego się znalazła oraz związek z „Jurem” wpłynęły na zainteresowanie się pisarki problemami „wielkiej polityki”. W pierwszych latach II Rzeczypospolitej objęła stanowisko kierownika sekcji literackiej Biura Propagandy Zagranicznej przy Urzędzie Rady Ministrów (1920-22). Uczestniczyła w podjętych z inicjatywy Stefana Żeromskiego pracach nad założeniem Związku Zawodowego Literatów Polskich, a w maju 1922 została członkiem jego zarządu.

W roku 1922 wyszła za mąż za Jana Gorzechowskiego, a w dwa lata później wyjechała z małżonkiem do Grodna, gdzie „Jur” został przeniesiony ze stanowiska szefa żandarmerii polowej na stanowisko dowódcy III dywizjonu żandarmerii. Życie w Grodnie wypełniły jej kontakty z miejscową arystokracją, wyjazdy do Warszawy na posiedzenia Związku Literatów i polskiej sekcji Pen-Clubu, prace społeczne w charakterze kuratorki w Towarzystwie Opieki nad Więźniami „Patronat”, podróże do Szwajcarii. Po zamachu majowym w roku 1926, w przygotowaniach którego brał udział również mąż Nałkowskiej, wróciła do Warszawy, a „Jur” objął stanowisko komendanta stołecznej policji. W roku 1929 ich małżeństwo zakończyło się, choć nigdy nie otrzymali formalnego rozwodu, a pisarka przeniosła się do mieszkania matki przy ulicy Marszałkowskiej 4.
W tym czasie Zofia Nałkowska ugruntowała swoją pozycję pisarską i otrzymała nagrodę literacką miasta Łodzi. W latach 1928-31 zasiadała jako członek Zarządu Głównego ZZLP, a w latach 1931-34 objęła jego prezesurę. Uczestniczyła również w polskiej delegacji na międzynarodowych zjazdach Pen-Clubu, podróżowała do Jugosławii, Austrii, Grecji i Estonii. Została wyróżniona wysokim odznaczeniem państwowym – Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 1933 roku jako jedyna kobieta została powołana w skład Polskiej Akademii Literatury, a w czerwcu tegoż roku przystąpiła do grupy literackiej „Przedmieście”. Sytuacja polityczna i społeczna lat trzydziestych oraz postępujące zróżnicowanie stanowisk ideowych przybliżyły pisarkę do obozu lewicowej inteligencji i ruchu jednofrontowego. Dowodem zmian światopoglądowych stały się podpisy, złożone przez Nałkowską pod apelem przeciw karze śmierci i postępowaniu doraźnemu w procesie korbyńskim oraz pod rezolucją w sprawie amnestii i zniesienia Berezy. Podjęła również współpracę z pismem Frontu Ludowego „Oblicze Dnia”.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 -