W 1922 roku ukazały się „Charaktery”, seria dwudziestu kilku szkiców literackich, nasyconych czystym psychologizmem. Zbiór ten ostatecznie ugruntował pozycję pisarską Nałkowskiej, która skoncentrowała się wyłącznie na charakterze bohaterów, określając ich działania w kategoriach psychologicznych. Do tej techniki narracji powróciła jeszcze raz, w 1948, publikując dwie serie pod wspólnym tytułem „Charaktery dawne i ostatnie”. W twórczości pisarki nastąpił zwrot ku programowemu hasłu „autentyczności”, „ku innym ludziom”. Nowym bohaterom poświęciła kolejną powieść „Na torfowiskach” (1922). Później utwór rozszerzyła i poprawiła, wydając w roku 1925 jako „Dom nad łąkami”. Dramaty prostych ludzi, ich niepisane kodeksy moralne i obyczajowe, ludowe normy postępowania stały się głównym źródłem literackich badań Nałkowskiej.
Na marginesie twórczych zainteresowań pisarki pozostały książki o zwierzętach: „Moje zwierzęta” (1915), „Księga o przyjaciołach” (1927) oraz „Między zwierzętami” (1934). W 1924 roku ukazała się powieść „Romans Teresy Hennert”, którym rozpoczęła ciąg utworów o społecznych formach egzystencji człowieka w rzeczywistości niepodległej II Rzeczypospolitej. Nałkowska tym samym odcięła się od dydaktycznych i moralizatorskich funkcji literatury, skupiając się przede wszystkim na skrupulatnym i wiernym poznawaniu aktualnej sytuacji. Kolejnym ogniwem politycznego cyklu była „Niedobra miłość”, opatrzona podtytułem „romans prowincjonalny” (1928). W 1926 roku w „Tygodniku Ilustrowanym” ukazała się „powieść internacjonalna” „Choucas” – opowieść o zamkniętej, wielonarodowościowej społeczności alpejskiego sanatorium. Pisarka analizowała w niej uczuciowe dramaty, różne odcienie miłości, odbiegające od powszechnie przyjętych stereotypów, które według autorki wynikały z naturalnych instynktów człowieka. Ten sposób widzenia świata poprzez atmosferę wieloznaczności codziennego życia i niezwykłości spraw banalnych uwidocznił się wyraźnie w twórczości dramaturgicznej Nałkowskiej, dla której na jakiś czas odeszła od głównej formy artystycznej wypowiedzi – prozy.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -