„Wujek Karol. Kapłańskie lata Papieża” - opracowanie

Geneza utworu „Wujek Karol. Kapłańskie lata Papieża”

Paweł Zuchniewicz (dziennikarz radiowy i prasowy, publicysta, pisarz specjalizujący się w tematyce papieskiej, absolwent Wydziału Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim i Instytutu Studiów nad Rodziną przy Akademii Teologii Katolickiej) jest pisarzem nazywanym „specjalistą” od życia Papieża Jana Pawła II. Obsługiwał jego pielgrzymki do Polski, pracował przy organizacji Światowych Dni Rodziny oraz Roku Jubileuszowego, napisał wiele książek o papieżu, wśród których można wymienić chociażby Cuda Jana Pawła II, Lolka. Młode lata Papieża, Naszego Papieża, Świadków XX wieku, Narodzin pokolenia JP. Jest także współautorem Wielkiej Encyklopedii Jana Pawła II oraz albumu papieskiego Pasterz i Pielgrzym.



W 2007 roku, gdy Papież jeszcze żył, nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka ukazała się książka Zuchniewicza Wujek Karol. Kapłańskie lata Papieża, będąca kontynuacją wcześniejszej Lolek. Młode lata Papieża z 2005 roku. Trzystustronicowy utwór, napisany w oparciu o dokumenty z epoki, relacje świadków i wspomnienia samego Jana Pawła II, uzupełniony o liczne zdjęcia oraz cytaty słów Papieża z listów, kazań i książek, jest przeznaczony dla dużego grona czytelników, przedstawia w zbeletryzowanej formie dwanaście lat z życia Karola Wojtyły - czas przygotowania przyszłego papieża do przyjęcia godności biskupiej – którego zabawne zdjęcie, zrobione w czasie golenia zarostu, zdobi okładkę.



Pisanie tak ważnej dla Polaków książki było dla Zuchniewicza, jak sam przyznaje w Posłowiu zamieszczonym na końcu swojego dzieła:

(…) wielką przygodą, a przede wszystkim możliwością obcowania z człowiekiem, który okazał się wielkim Papieżem także dlatego, że potrafił na każdym etapie swojego życia korzystać z doświadczeń, które przynosiły mu kolejne dni.

Problematyka utworu „Wujek Karol. Kapłańskie lata Papieża”

Solidnie udokumentowana, atrakcyjnie napisana i ładnie wydana książka Pawła Zuchniewicza opowiada, jak zresztą i inne utwory tego młodego autora, o polskim Papieżu Janie Pawle II, a dokładniej o dwunastu latach z życia Karola Wojtyły, począwszy od jego wyjazdu na studia do Rzymu w 1946 roku, a skończywszy na decyzji arcybiskupa Baziaka, że jego młody pomocnik biskupi (najmłodszy biskup w kraju) będzie mu towarzyszył w Soborze Powszechnym.



Zuchniewicz dostarcza bogatego materiału o życiu i osobowości Wojtyły. Czytelnik towarzyszy mu w najważniejszych momentach, śledzi, jaki wpływ na psychikę Papieża Polaka miały prześladowania hitlerowskie, aresztowania pracowników kurii krakowskiej, decyzja o podpisaniu porozumienia z komunistami czy kontakty z młodzieżą, jakie piętno na Wojtyle odcisnęła śmierć kardynała Sapiehy, aresztowanie prymasa Wyszyńskiego i przełom roku 1956 (notabene punkty zwrotne opowieści).



Książka traktuje o wielu miejscach, między innymi Rzymie, Wadowicach, Krakowie czy Niegowici. Każde z nich było ważnym przystankiem Wojtyły w drodze do piastowania najwyższego kościelnego urzędu. W Rzymie na przykład był świeżo wyświęconym kapłanem, studentem, a w podkrakowskiej parafii w Niegowici opiekuńczym księdzem, pomagającym swym parafianom, którzy zapamiętali go jako niezwykłego kapłana.

Zuchniewicz porusza tak ważne problemy w historii nie tylko Kościoła, ale i Polski, jak prześladowania księży w komunistycznym kraju, skazywanych w sfingowanych i pokazowych procesach na kary śmierci i długoletniego więzienia. Wojtyła, a zarazem czytelnik jest świadkiem terroru, który był na porządku dziennym, dowiaduje się także o mniej radykalnych krokach władzy wymierzonych w opozycjonistów, jak internowanie (taki los spotkał prymasa Stefana Wyszyńskiego).



strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej