klp.plScena zaczyna się, gdy odźwierny zamku obudzony z nocnej popijawy, idzie otworzyć bramę. To jest bezpośrednio po morderstwie Duncana przez Makbeta i jest często interpretowane jako środek do złagodzenia napięcia, które wcześniej się gromadziło.
Rozbudzony odźwierny mówi:
"To mi się nazywa stukanie! Gdyby człowiek był odźwiernym piekielnej bramy, dobrze by musiał obracać kluczem. Stukanie. Stuk! stuk! stuk!"Odźwierny przedstawia siebie jako stróża bram piekielnych, co nie tylko dostarcza komizmu, ale także wprowadza mocne symboliczne znaczenie.
Mówiąc dalej, odźwierny wita różne typy grzeszników na drodze do piekła, używając satyrycznego języka i humoru, aby zilustrować ciężar ich grzechów:
"Kto tam, w imię Belzebuba? To dzierżawca, który się powiesił, widząc, że będzie urodzaj; przybywasz w samą porę; zaopatrz się tylko w serwety, bo weźmiesz tu za to na dobre poty."
Ta scena, mimo swojej lekkiej natury, ma również poważne implikacje. Słowa odźwiernego są mocnym przypomnieniem o konsekwencjach moralnych działań bohaterów. Jego rola jako "odźwiernego piekielnego" wskazuje na to, że wszystkie postaci w sztuce muszą się zderzyć ze swoimi grzechami i odpowiedzialnością za swoje czyny.
Kiedy w końcu otwiera bramę, do zamku wchodzą zniecierpliwieni Macduff i Lennox. Odźwierny opowiada im, w komiczny sposób, o zgubnym wpływie alkoholu na człowieka.
Prawda, panie, żeśmy pili, aż drugi kur zapiał; a trunek, panie, wielkim jest sprawcą trzech rzeczy (...)
Czerwonego nosa, panie, snu i wody. Wszeteczeństwo, panie, trunek sprawia i nie sprawia: daje chętkę, ale odbiera możność.
Makduff i Lennox przybyli do zamku, aby zobaczyć króla. Makbet kieruje ich do pokoju Duncana, gdzie odkrywają jego ciało.
