Jak Makbet zareagował na śmierć żony - Lady Makbet?

Kiedy Makbet dowiaduje się od Seytona o śmierci swojej żony, reaguje z zaskakującą obojętnością. Zamiast smutku, żalu czy szoku, zanurza się w filozoficzne refleksje nad ulotnością życia. W tych słowach dostrzegamy postać, która stoi na granicy rozpaczy i zrezygnowania, zdezorientowana i zmęczona tragicznym biegiem wydarzeń, które sama nakręciła.

Makbet wypowiada słynne słowa o kruchości życia i przemijaniu:

To życie tylko cieniem jest przelotnym,
Nędznym aktorem, co przez swą godzinę
Na scenie świata pawi się i puszy,
I milknie potem; to opowiadana
Z krzykiem i furią powieść przez idiotę,
Nic nie znacząca.

Bezpośrednio po tym, jak Makbet kończy swój monolog, przybywa posłaniec, który informuje Makbeta o zbliżaniu się sił angielskich. Makbet godzi się ze swoim fatalnym położeniem:

Uciekać, zostać, sprawy mej nie zmienia.
Już mnie zaczyna światło trudzić słońca,
I chciałbym świata doczekać się końca.
Uderzcie w dzwony! Wichrze, wiej ruinę!
Jak mąż w przyłbicy i z orężem zginę!

  Dowiedz się więcej