Puszka Pandory - pochodzenie, znaczenie, odmiana

Puszka Pandory - pochodzenie związku frazeologicznego

Aby dowiedzieć się, czym jest puszka Pandory, musimy cofnąć się do początków istnienia człowieka w mitologii greckiej i do historii Prometeusza. Prometeusz to tytan, który ukradł bogom ogień olimpijski, żeby dać go ludziom. W wyniku tego stali się oni o wiele silniejsi i przestali być bezbronni wobec rządzących na ziemi bogów.

Nie spodobało się to Zeusowi. Bóg – z obawy przed błyskawicznie rozwijającymi się ludźmi – wymyślił podstępny plan: stworzył pierwszą kobietę, Pandorę, którą zesłał na ziemię. Z pomocą Ateny, Afrodyty oraz Hermesa obdarzył ją wdziękiem, łagodnym charakterem i darem uwodzicielskiej mowy. Dał jej również puszkę. Ta, jak się później okazało, była prawdziwym nieszczęściem dla ludzkości.

Pandora zaniosła puszkę Prometeuszowi, który – wyczuwając podstęp – nie zamierzał jej otworzyć. Niestety zrobiła to sama Pandora z mężem - Epimeteuszem. To doprowadziło do uwolnienia biedy, smutków, zmartwień oraz wielu innych nieszczęść, jakie od tej pory dręczyły ludzi. Puszka Pandory okazała się karą i jednocześnie sposobem na to, aby człowiek nigdy nie zdobył takiej siły, która mogłaby zagrozić bogom olimpijskim.

Puszka Pandory - współczesne znaczenie

Nieszczęście, nagła i nieprzyjemna niespodzianka, źródło niekończących się smutków.

Puszka Pandory - przykłady użycia

"Podejmując taką decyzję, otworzyłeś puszkę Pandory"
"Zawsze, kiedy zabieram głos na zebraniu, mam wrażenie, że otwieram puszkę Pandory."
Mam wrażenie, że nowy regulamin szkoły, to prawdziwa puszka Pandory

  Dowiedz się więcej