Pyrrusowe zwycięstwo - pochodzenie, znaczenie, przykłady

Pochodzenie

Wyrażenie ma bezpośredni związek z Pyrrusem – królem Epiru, który uważany jest za największego i najlepiej wyszkolonego wodza greckiego. Co więcej, sam Hannibal, czyli generał Kartaginy i wielki przeciwnik Rzymu, uznał go za jednego z trzech najlepszych dowódców wszech czasów oraz swojego nauczyciela.

Wynika to oczywiście z wielu ogromnych sukcesów, jakie odniósł Pyrrus. Zwyciężył między innymi w wielkiej bitwie pod Herakleą w 280 r. p.n.e., w której do walki zabrał nawet 20 słoni bojowych. Niestety zarówno w tej bitwie, jak i w bitwie pod Askulum w 279 r. p.n.e. poniósł wielkie straty. Mówi się, że w wyniku tych potyczek jego potężna armia mogła zmniejszyć się nawet o 2/3. Sam stwierdził nawet, że

„jeszcze jedno takie zwycięstwo i będzie skończony”.

Słowa te okazały się poniekąd prorocze. Pyrrus, zamiast odbudować swoje wojsko, postanowił walczyć dalej. Włączył się do kolejnej bitwy – tym razem w mieście Argos w 272 r. p.n.e. Doszło tam do bardzo krwawych i niezwykle chaotycznych walk ulicznych. W ich trakcie śmierć poniosło wielu żołnierzy generała. Co więcej – zginął on sam, trafiony w głowę ciężką, ceramiczną cegłówką. Nie był to z pewnością koniec godny wielkiego bohatera. Choć Pyrrus odniósł wiele zwycięstw, do dzisiaj nazywane są one właśnie pyrrusowymi, a więc osiągniętymi bardzo wysokim kosztem. W tym wypadku kosztem życia tysięcy żołnierzy.

Przykład użycia

„Pracował na ten sukces latami, ale niestety odniósł pyrrusowe zwycięstwo”.

  Dowiedz się więcej