Powrót do Itaki - pochodzenie, znaczenie, przykład

Pochodzenie

Jednym z najsłynniejszych dzieł starożytnej Grecji był epos wielkiego Homera – Odyseja. Opowiadał on o podstępnym królu Itaki – Odyseuszu. Jego przebiegłość i mądrość miały decydujący wpływ na wynik wojny trojańskiej. To właśnie on wpadł na pomysł podstawienia słynnego konia trojańskiego, w którym umieszczono greckich żołnierzy. Pod osłoną nocy zaskoczyli oni swoich przeciwników i zdobyli Troję. Niestety sama wojna kosztowała Odyseusza wiele poświęceń. Przede wszystkim musiał on opuścić swoją rodzinną Itakę, a wraz z nią żonę i dzieci.

Po 10 latach walk, które ostatecznie zakończyły się zwycięstwem, postanowił w końcu wrócić do domu. Okazało się to bardzo trudne. W trakcie swojej podróży przeżył wiele przygód – był zmuszony do oślepienia potężnego cyklopa Polifema, który zjadł czterech jego towarzyszy, stracił wiele okrętów w wyniku ataku wielkich ludożerców Lajstrygonów, mierzył się z syrenami, zwodzącymi żeglarza śpiewem, i spotkał na swojej drodze wiele postaci. Wśród nich była zakochana w nim nimfa Kalisto, u której boku musiał spędzić siedem długich lat.

W końcu jednak pojawił się na Itace. Tam odkrył, że grono mężczyzn walczy o zdobycie jego żony – Penelopy. Bohater przebrał się za żebraka i wziął udział w konkursie, w którym nagrodą miała być ręka jego ukochanej. Jako jedyny spośród wszystkich był w stanie perfekcyjnie wystrzelić strzałę z łuku króla Itaki – i tym samym osiągnął cel. Ujawnił swoją tożsamość i zabił wszystkich zalotników.
Powrót do Itaki był długi i trudny, a dzisiaj – jako mitologiczny frazeologizm – jest obecny we wszystkich słownikach.

Przykład użycia

„Droga była długa i trudna, ale w końcu powróciłem do Itaki”.

  Dowiedz się więcej