Postawa prometejska - znaczenie, pochodzenie, przykłady

Pochodzenie

Prometeusz był jednym z tytanów. W mitologii greckiej przypisuje mu się najważniejszą rolę w powstaniu ludzkości. Według starożytnych mitów to właśnie on z gliny pomieszanej ze łzami ulepił człowieka. Obdarował go też duszą powstałą z boskiego ognia, który ukradł z rydwanu Heliosa.

To jednak nie koniec jego historii. Okazało się bowiem, że stworzony przez niego człowiek jest słaby i całkowicie bezbronny wobec bogów olimpijskich. Prometeusz postanowił więc wykraść ogień z siedziby bogów i przekazać go ludziom. Dzięki temu mogli oni znacznie się rozwinąć – zaczęli przetapiać metale, kuć broń i zbroje, gotować, wznosić budynki.

Właśnie taka postawa nazywana jest prometejską i nawiązuje do miłości Prometeusza do ludzi. Niestety zachowanie tytana nie spodobało się Zeusowi, który obawiał się ludzi, uważając ich za zagrożenie.

Władca bogów postanowił więc ukarać Prometeusza. W efekcie przywiązano go do skał Kaukazu, a każdego dnia o wschodzie słońca przylatywał sęp i odgryzał mu kawałek wątroby. Ta wkrótce odrastała, dlatego też Prometeusz został skazany na nieustające męki. Po jakimś czasie ptak został zabity przez Heraklesa, a tytan mógł w końcu opuścić swoje „więzienie” i zemścić się na Zeusie. To jednak materiał na zupełnie inną historię (o puszce Pandory).

Przykład użycia

„WOŚP od lat wykazuje się prometejską postawą”.

  Dowiedz się więcej