Czapka niewidka od dawien dawna jest marzeniem ludzkości. W związku z tym pojawia się w wielu utworach literackich – można ją znaleźć na przykład w bajce Bolesława Londyńskiego, a nawet w japońskiej mitologii. Najbardziej znana jest jednak z greckich mitów, w których była nakryciem głowy boga podziemnego świata zmarłych – Hadesa.
Jak czapka niewidka znalazła się w jego posiadaniu? Był to jeden z darów, które Cyklopi – jednoocy olbrzymi – złożyli bogom olimpijskim. Dziękowali w ten sposób za to, że Zeus uratował ich z otchłani Tartaru, gdy zostali tam zrzuceni przez własnego ojca, Kronosa. Władca Olimpu otrzymał potężną broń – pioruny, które pozwoliły mu wygrać walkę z tytanami, Posejdon dostał trójząb, Artemida łuk i strzały, Hades zaś właśnie wyjątkowy hełm.
Czapka niewidka była wykonana z psiej skóry i, jak wskazuje jej nazwa, czyniła Hadesa niewidzialnym. W ciągu wielu lat panowania bogów olimpijskich służyła jednak nie tylko jemu. Została wykorzystana między innymi przez Atenę w wojnie o Troję, przez Hermesa podczas walki z Hippolitosem, a także przez Perseusza, któremu pozwoliła pokonać Meduzę o zabójczym wzroku.
Współczesne znaczenie: Odnosi się do osoby, która chciałaby w danym momencie stać się niewidzialna.
Przykład użycia: „Znalazłem się w tak wstydliwej sytuacji, że najchętniej włożyłbym czapkę niewidkę”.