Chimeryczny charakter - znaczenie, pochodzenie, przykład

Pochodzenie

Określenie odnosi się do Chimery, będącej połączeniem lwa, kozy i węża. Był to mitologiczny potwór, dziecko Tyfona i Echidny, który zionął ogniem i budził powszechne przerażenie. Jej opis znajdziemy między innymi w Iliadzie Homera:

Chimajrę niepokonaną,
która swój ród wywodziła od bogów, a nie od ludzi.
Z przodu lwem była, od tyłu wężem, a kozą pośrodku,
strasznie zionącą potężnym, płomiennym ogniem zagłady.

Ostatecznie chimera została pokonana przez herosa Bellerofonta, który był jednym z bohaterów Homerowskiej Iliady. Zabił ją na rozkaz króla Licji Jobatesa, a udało mu się to dzięki pegazowi – skrzydlatemu koniu. Chimera została trafiona strzałami z łuku, a następnie w jej gardło wbito oszczep.

Z czego wynika zwrot „chimeryczny charakter”? Odnosi się on do niecodziennej budowy potwora – bardzo nierzeczywistej, wydumanej. Warto dodać, że Chimera była również symbolem trójdzielnego roku Wielkiej Bogini. Jej lwia część oznaczała wiosnę, kozia lato, wężowa zaś zimę. Obecnie spotykana jest bardzo często w kulturze popularnej – przede wszystkim w grach komputerowych, a także filmach.

Przykłady użycia

"Twój chimeryczny charakter prowadzi do ciągłych kłótni!"
"Nie możemy efektywnie pracować przez chimeryczny charakter kierownika"

  Dowiedz się więcej