Miło szaleć, kiedy czas po temu... - analiza i interpretacja

„Już to dawno Bóg obmyślił w niebie,
A k’tej radzie nie przypuszczą ciebie.”

Utwór ten ma budowę regularną, tworzy go siedem zwrotek, z których każda ma po cztery wersy. Napisany jest on dziesięciozgłoskowcem. Występują w nim rymy typu aabb (np. mierze – bierze, słodzi – chodzi). Ponadto występują w nim wykrzyknienia („A ty wedla pana siądź, pachołku!”), epitety („dobra myśl”, „próżna rada”), pytania retoryczne („Znał kto kiedy poetę trzeźwego?).

  Dowiedz się więcej