(5/5) Ekspresjonizm

- Ernst Barlach, niemiecki rzeźbiarz, malarz i poeta, specjalizujący się zarówno w prądzie ekspresjonistycznym, jak również i nurcie secesyjnym. W swoich wierszach – zniszczonych prawie całkowicie przez niechętnych mu nazistów - starał się propagować pierwiastki ludowe, ponieważ cenił dokonania przodków.

- Carl Sternheim, Niemiec tworzący ekspresjonistyczne dramaty i opowiadania. Do najważniejszych dzieł Sternheima zaliczamy głośny cykl Aus dem bürgerlichen Heldenleben, pisany w latach 1911-1922, w skład którego wchodzą trzy części: Die Hose, Der Snob,1913.

Prozaicy:

- Alfred D�blin, najbardziej znanym ekspresjonistycznym dziełem tego niemieckiego lekarza żydowskiego pochodzenia jest porównywana do Ulissesa Jamesa Joyce’a, wypełniona kolażami i zorganizowana wokół zasady symultaniczności powieść – Berlin Alexanderplatz: dzieje Franciszka Biberkopfa z 1929 roku, którą zapisał się w historii literatury jako autor najważniejszej niemieckiej powieści wielkomiejskiej.

- Franz Werfel, przyjaciel autora Procesu Franza Kafki.

- Max Brod, Czech równie dobrze radzący sobie w dziedzinie pisarstwa, jak i na nurcie muzycznym (był uznanym kompozytorem). Największą sławę, szacunek i zarazem dezaprobatę zyskał, gdy jako wykonawca testamentu opublikował część dzieł swojego zmarłego na gruźlicę krtani przyjaciela Franza Kafki (choć ten nie wyraził na to zgody, to jednak złośliwi twierdzą, że doskonale wiedział, że Brod nie spali jego dzieł i nie wypełni ostatniej woli).

- Klabund, niemiecki dramaturg i poeta, który swój pseudonim zaczerpnął od słów der Klabautermann (czyli duch okrętu pojawiający się, gdy ten tonie; symbol nadchodzącej katastrofy) i der Vagabund (włóczęga). Choć marł w wieku 38 lat, pozostawił wiele znaczących utworów prozatorskich, takich jak powieść sowizdrzalską z 1918 roku Bracke, powieść Rasputin (1928/1929) czy powieść Borgia (1928).

Wpływ na inne dziedziny sztuki

Ekspresjonizm miał wpływ nie tylko na literaturę. Odcisnął swe piętno także na muzyce (Arnold Schonberg zasłynął jako twórca muzyki atonalnej; wprowadzano formy operujące kontrastem i dysonansem), teatrze (wystarczy wspomnieć chociażby dzieła Bertolda Brechta, pełne skrótowości, symboliki, alegorii), filmie (np. Gabinet Doktora Caligari Roberta Wienego, Nosferatu Friedricha Murnau, Doktor Mabuse Fritza Langa, w których eksponuje się niezwykłe stany psychiczne bohaterów, niesamowitość i fantastykę), plastyce (każdy kojarzy chyba wyrazisty, jaskrawy, gwałtowny obraz Edvarda Muncha Krzyk czy wizje malarskie i grafiki Bronisława Linkego, jak również twórczość Oskara Kokoschki).

strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -

Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Autor opracowania lektury

Autor: Karolina Marlęga

Dowiedz się więcej

1 „W małym dworku” - streszczenie
2 Futuryzm
3 Teoria względności Einsteina