Innymi przedstawicielami włoskiego futuryzmu są:
- Malarz i krytyk sztuki Carlo Carrà,
- Malarz i kompozytor Luigi Russolo.
Po I wojnie światowej włoscy futuryści zaczęli sympatyzować z faszyzmem.
Przedstawiciele w Rosji
Rosyjski futuryzm podzielił się na 2 grupy:
Egofuturystów, czyli twórców związanych z symbolizmem i estetyzmem:
- Wadim Szerszeniewicz,
- Igor Siewierianin,
- Anatolij Marienhof.
Kubofuturystów, przeciwnych założeniom przyświecającym przeciwnej grupie, cieszących się z wybuchu rewolucji. Zrzeszyła między innymi:
- Władimira Majakowskiego (jego śmierć w 1930 roku oznaczała koniec futuryzmu w Rosji),
- Dawida Burluka,
- Wielimira Chlebnikowa.
W 1909 rok kubofuturyści wydrukowali na papierze toaletowym Sadzawkę Sędziów, w której, w manifeście zatytułowanym Policzek powszechnemu smakowi, zaatakowali symbolizm oraz takich znanych twórców, jak Fiodor Dostojewski czy Lew Tołstoj.
Po zakończeniu I wojny światowej rosyjscy futuryści rozpoczęli „romans” z rewolucją.
Przedstawiciele w Polsce
Polski futuryzm nie różni się od tego rozpowszechnionego we Włoszech. Scalił się z polską rzeczywistością biedy, słabego rozwoju gospodarczo-przemysłowego, braku nowinek technicznych.
Jerzy Jankowski (Yeży Yankowski) – rozpropagował futuryzm na polskim rynku. W wierszach i opowiadaniach z tomu Tram wpopszek ulicy z 1920 roku (wydanym Warszawie nakładem Wydawnictwa Futuryzm Polski - Drukarnia Literacka) starał się „zarazić” czytelników fascynacją miastem, zaszczepić w nich miłość do techniki. Po względem formalnym zdecydował się na użycie fonetycznej ortografii, skupiając się na mowie potocznej i przenosząc język słyszany na ulicy do literatury.
Inni przedstawiciele polskiego futuryzmu:
- Bruno Jasieński, autor Pieśni o głodzie z 1922 roku,
- Anatol Stern, autor Futuryzji z 1919 roku,
- Stanisława Młodożeniec, autor Kresek i futuresek z 1921 roku,
- Aleksander Wat, autor Ja z jednej i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka z 1920 roku,
- Tytus Czyżewski.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -