klp.pl„Wampir” - Reymont Władysław Stanisław akcję tej niezwykłej w twórczości powieści umieścił w spowitym posępną mgłą Londynie. Na tle spirytystycznych seansów i wykładów hinduskiego jogina, sabatów czarownic i snujących się duchów pojawiają się zanurzeni w mrocznych zdarzeniach bohaterowie.
„Dusiołek” Bolesław Leśmian mistrzowsko nawiązał do tradycji ludowej,. Ballada dotyczy opisu spotkania Bajdały z Dusiołkiem – fikcyjną postacią fantastyczną, którą Leśmian, wzorując się na podaniach i legendach mitologii słowiańskiej – wymyślił specjalnie na potrzeby liryku.
W małym dworku – Stanisław Ignacy Witkiewicz kpi z tradycyjnego pojmowania postaci ducha. Cały dramat przesiąknięty jest absurdem, a poszczególne postaci zachowują się niezgodnie z logiką. Pojawiający się duch matki nie tylko swobodnie rozmawia z córkami, ale też je, śpi, a nawet pije wódkę.
„Rodzina Wilkołaka” Aleksy Tołstoj na podstawie folkloru serbskiego opisuje historię starca, który idzie w góry zapolować wraz z innymi kompanami na Alibeka. Swoim dzieciom przykazuje, że jeśli wróci po ponad dziesięciu dniach mają mu wbić kołek osinowy w pierś, niezależnie od jego zachowania, gdyż będzie to oznaczało, że przemienił się w wilkołaka. Potomkowie nie wysłuchują jednak jego prośby i wpuszczają rannego, przemienionego w wilkołaka starca do domu. Tołstoj próbuje ukazać wilkołaka czy wampira jako inteligentną istotę, nie pozbawioną oczywiście nieposkromionej żądzy zabijania z racji głodu, a nie jako ogłupiałą bestię, czy pozbawionego człowieczych instynktów zwierza lub narzędzie szatana.
„Wij” Mikołaj Gogol – obok postaci wampirów ukazuje również wiedźmy i Wija. Główny bohater filozof - Choma, musi sprostać nadprzyrodzonym mocom fantastycznych postaci.
„Mistrz i Małgorzata” Michaił Bułhakow Problematykę utworu zapowiada motto, zaczerpnięte z „Fausta” (podobnie jak w II części „Dziadów”): „Więc kimże w końcu jesteś? – Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro.” Słowa te obnażają naturę zła, którego istnienie byłoby nonsensem, gdyby nie istniało dobro. Istnienie zła potwierdza istnienie dobra, jedno jest gwarantem drugiego.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -
Autor: