Polemiki młodopolskie

Pokolenie młodopolskie wkraczało na arenę literacką w sytuacji wyraźnego konfliktu z pokoleniem poprzednim, pozytywistycznym. Kolejni „młodzi” podejmowali gwałtowny, wszechstronny spór ideowy ze „starymi”, w którym ich poglądy krystalizowały się, zyskiwały postać jednoznaczną i dobitną – choć niekiedy, dla potrzeb polemiki, uproszczoną – zaś całe nowe pokolenie literackie występowało jako zwarta grupa

– tymi słowami Andrzej Zawadzki podsumowuje sytuację panującą na przełomie dwóch jakże odmiennych epok.

Punktami spornymi w pojmowaniu założeń pozytywizmu i Młodej Polski było skonfrontowanie materializmu, empiryzmu, organicyzmu z kultem jednostki i wywyższaniem indywidualizmu oraz zdefiniowanie roli sztuki.

Przykładem głośnej polemiki, w której dochodziło nawet do rękoczynów, jest kampania antysienkiewiczowska, rozpętana przez Stanisława Brzozowskiego. Oskarżył on autora Trylogii o ukazywanie schematycznego, płytkiego, powierzchownego obrazu życia. Uczynił to w odpowiedzi na słowa Sienkiewicza, który nazwał „młode” pokolenie ludźmi, dla których najważniejsza jest ruja i porubstwo.

  Dowiedz się więcej