klp.plJego pierwszym dziełem był esej filozoficzny opublikowany w 1892 roku Zur Psychologie des Individuums. I. Chopin und Nietzsche. II. Ola Hansson (O psychologii jednostek). Zawarł w nim modernistyczną koncepcję artysty. Pisał dużo i poświęcał temu cały czas. Kolejnymi książkami były:
- Totenmesse (Msza żałobna, tyt. pol. Requiem Aeternam) z 1893 roku,
- Vigilien (Wigilie) z 1894 roku,
- z 1895 De Profundis,
- z 1896 Im Malstrom (W Malstrom),
- Satanskinder (Dzieci Szatana), wydane w 1897 roku.
Berliński etap jego twórczości można nazwać bardzo owocnym i obfitującym w liczne znajomości, które potem sprzyjały tworzeniu anegdot i plotek. Przybyszewski wywarł duży wpływ na berliński ruch modernistyczny.
Gdy przeniósł się w 1898 roku do Krakowa i objął redakcję "Życia", stał się programowym przywódcą Młodej Polski, mentorem młodych i autorytetem niezdecydowanych. Stał się legendą za życia. W swych gorących i często kontrowersyjnych przemówieniach czy artykułach głosił kult sztuki jako jedynego i wyłącznego absolutu, rozpowszechniał hasło sztuka dla sztuki, czego przykładem jest tekst Na drogach duszy z 1902 roku. Pisał:
Sztuka tendencyjna, sztuka pouczająca, sztuka rozrywka (...) sztuka, mająca jakiś cel moralny lub społeczny przestaje być sztuką, a staje się biblią pauperum, a Artysta stoi ponad życiem, ponad światem, jest panem panów.
Inne ważne artykuły czy publikacje Stanisława to:
- programowy Confiteor, 1899;
- Z gleby kujawskiej, 1902; Przybyszewski przedstawił szerokiemu odbiorcy wielkość, talent i dzieła poety Jana Kasprowicza,
- Szopen a Naród, 1910; ukłonił się głęboko muzyce Chopina,
- Szlakiem duszy polskiej z 1917; ten szkic to wyraz szacunku dla literatury polskiej,
- Moi współcześni z 1930; zebrał własne wspomnienia literackie w dwie części: Wśród obcych (1926) oraz Wśród swoich (1930).
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Autor: