„Król Olch” – J.W. Goethe opisuje nocną wyprawę ojca z synem przez ciemny las. Dziecko w gorączce widzi Króla Olch, postać z baśni germańskich, który nawołuje je do siebie. Ojciec nie rozumie majaczeń syna i nie zwraca uwagi na jego słowa. Przerażony chłopiec umiera ze strachu.
”Do Matki Polki” - Adam Mickiewicz swój wiersz kieruje do polskich matek. Twierdzi, że niewola w kraju powoduje, że ich synowie od małego powinni być przyzwyczajani do bólu, pracy i wczesnej, męczeńskiej śmierci. Szczególnie trudna jest rola matki, która musi wskazywać synom nie piękno, a okrucieństwo świata. Powinna uczyć pogardy, a nie miłości, ponieważ synowie muszą być przygotowani do walki za ojczyznę i do złożenia ofiary nawet z własnego życia.
”Pan Tadeusz” - A. Mickiewicz jedną z głównych postaci czyni młodego Tadeusza, syna Jacka Soplicy. Wychował go i zastępował mu ojca Sędzia, któremu młody człowiek zawdzięcza edukację i wpojone wartości. Gdy na Litwę wkraczają wojska napoleońskie, dobrowolnie zaciąga się do służby wojskowej, tak, jak czynili to jego przodkowie wyrusza by bić się za ojczyznę.
”Nie-Boska komedia” - Zygmunt Krasiński pisze o Orciu, syn hrabiego Henryka, który jest uosobieniem dziecięcej niewinności - piękniał świeżością dzieciństwa mleczną - co pozwala mu stać się poetą prawdziwym, wieszczem kontaktującym się ze światem pozaziemskim. Ten dar unicestwia i tak już nieszczęśliwe (niewidome od czternastego roku życia) dziecko, jest przyczyną jego przedwczesnej śmierci - Orcio ginie zabity przez przypadkową kulę podczas oblężenia Okopów św. Trójcy. Orcio to niezwykły syn, „przykuty do ziemi anioł”, chłopiec kruchy, nadwrażliwy, żyjący w świecie ducha, wizji, będący przedmiotem walki dobrych oraz złych mocy.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -