Legendy arturiańskie - przedstawiają Artura - historycznego, ale i mitycznego, wodza celtyckiego z drugiej połowy V wieku - postać z legend walijskich. Rezydował on z rycerzami Okrągłego Stołu na zamku Camelot. Skutecznie bronił brytyjskiej, chrześcijańsko-rzymskiej cywilizacji przed zalewem Germanów. Jak głosi legenda rozgromił najeźdźców w dwunastu bitwach. Został pochowany w Glastonbury. W fantastycznych, literackich opowieściach o Arturze - reformatorze prawa, władcy unikającym wojen, rozlewu krwi - łączą się elementy pogańskich, celtyckich mitów oraz eposów chrześcijańskich, których elementy odnajdujemy w poszczególnych postaciach: pobożnych mnichach, świętych, średniowiecznych rycerzy zasiadających przy stole Artura. Król Artur stał się dla Europy symbolem cywilizowanych, rycerskich obyczajów oraz dworskich manier.
„Dzieje Tristana i Izoldy” - przedstawiają postać króla Marka władcy Kornwalii, męża Izoldy. Marek, rządzący z zamku Tyntagiel, pozostawał władcą mądrym, dzielnym i roztropnym. Pokochał Tristana, swojego siostrzeńca, jak własnego syna i z największą serdecznością gościł go na swym dworze. Zamierzał nawet przekazać mu tron. Izoldę otaczał miłością, odnosił się do niej z wielką czcią. Król padł ofiarą losu, został zdradzonym mężem, człowiekiem, któremu Fatum odebrało prawo do rodzinnego szczęścia, wychowania potomstwa. Do końca chciał wierzyć w niewinność żony, nie ulegał gwałtownym emocjom, próbował uratować małżeński związek. Marek to wzór dobrego, wyjątkowo szlachetnego, szczodrego oraz wielkodusznego władcy, właściwie sprawującego rządy, chętnie słuchającego rozumnych rad, zawsze umiejącego wybaczać winy. Nawet w obliczu najtrudniejszych problemów wyróżniał go spokój.
„Kronika polska” Gal Anonim opowieść o dziejach Polski skoncentrował przede wszystkim na postaci księcia Bolesława Krzywoustego, który, podobnie jak Bolesław Chrobry, władca pobożny, wspaniałomyślny sprawiedliwy, hojny oraz szlachetny, został przedstawiony jako ideał średniowiecznego władcy. Już samo poczęcie i narodziny księcia, czego wymagały ówczesne wyobrażenia o doskonałym panującym, miały charakter cudowny.
Bolesław - władca, wódz oraz rycerz, wyróżniał się niezwykłymi przymiotami ciała i umysłu, był zarówno silny, jak i mądry, odważny i pobożny. Opiekował się Kościołem, zawsze rządził sprawiedliwie. W dziele zawarta jest apologia Krzywoustego jako wzorowego władcy, co wspiera ideę wskrzeszenia monarchii pod jego berłem, odnowienia potęgi Piastów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -