„Perceval” Chrétien de Troyes w poemacie opisuje losy jednego z rycerzy króla Artura, który budził podziw swoja odwaga i siłą. Bohater związany był z opowieścią o poszukiwaniu świętego Graal i krwawiącej włóczni.
„Dzieje Tristana i Izoldy” - opracowane przez Josepha Bédiera opowiadają historię miłości Tristana – lojalnego i najbardziej zaufanego rycerza swego wuja – króla Marka do jego narzeczonej – Izoldy Złotowłosej. Tragiczne uczucie podważa zarówno prawo królewskie, prowadząc do zdrady suwerena, boskie, jak i rodzinne. Tristan mimo swego męstwa i wytrwałości ulega namiętności i staje się zdrajca. Jego haniebny czyn usprawiedliwić może tylko prawdziwa i odwzajemniona miłość.
„Amadis de Gaula” - romans rycerski pochodzący z portugalii lub Kastylii z XIV wieku, zawierający wiele elementów bretońskiego cyklu Okrągłego Stołu. Amadis uosabia rycerskie ideały wierności, odwagi i czystości. Porzucony przez matkę w kolebce na wodzie, uratowany wychowuje się na szkockim dworze. Zakochuje się w angielskiej królewnie Orianie i ku jej chwale dokonuje wiele niezwykłych czynów, zdobywając miano Rycerza Niezwyciężonego Miecza.
Baśnie i legendy - w Europie, zwłaszcza wśród ludów celtyckich i romańskich rozpowszechniona była baśń o śpiących rycerzach w górskich jaskiniach lub podziemiach zamkowych. Mają się oni przebudzić, „gdy nadejdzie właściwy czas”, aby walczyć o wiarę, wolność, czy niezawisłość. Najbardziej znane są legendy o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu, Roladzie, Karolu wielkim. W Polsce najsławniejszymi śpiącymi wodzami są Bolesław Chrobry na Wawelu, Bolesław Śmiały w Tatrach.
“Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy” – Miguel de Cervantes, powieściopisarz i dramaturg hiszpański, stworzył parodię bardzo poczytnych za jego czasów romansów rycerskich. Bohaterem swojej powieści uczynił prostodusznego szlachcica z La Manczy, nazywanego Rycerzem smętnego oblicza, który po lekturze ksiąg o błędnych rycerzach walczących z olbrzymami i potworami w obronie pokrzywdzonych, postanawia wyruszyć w świat, aby poszukiwać rycerskich przygód i walczyć z wszelkim złem. Hidalgo (odpowiednik biednego polskiego szlachcica) był ubogi, ale bardzo ambitny i dumny ze swego pochodzenia. Uznał, że dla własnej sławy i dobra kraju konieczne jest, aby został błędnym rycerzem, czyli naprawiał krzywdy całego świata, narażał się na niebezpieczeństwo i zdobył wieczną sławę. Jak na rycerski romans przystało Don Kichot miał wybrankę swego serca – Dulcyneę z Toboso. Mimo swego cudacznego wyglądu, budzącego u ludzi śmiech, z przekonaniem wypełniał swą misję. Widząc na polu wiatraki, wziął je za potworne olbrzymy i postanowił, nie słuchając perswazji swego giermka – Sanczo Pansy – stoczyć z nimi nierówną walkę. Don Kichot stał się mitem literackim, najbardziej znanym i najbardziej uniwersalnym z całej literatury hiszpańskiej.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -