Motyw rycerza w literaturze

„Wesele” – Stanisław Wyspiański w dramacie przywołuje postać Rycerza – piętnastowiecznego Zawiszy Czarnego z Grabowa herbu Sulima. Bohater dramatu - młodopolski poeta pragnie wskrzesić średniowiecznych rycerzy i nieugiętych bohaterów, którzy z mieczem i kopia, mimo przeciwności, zwyciężają:

„Głos jak marzeń moich piastun;
Rycerz, Widmo, urojenie
przyoblekło szatę żywą.”

Rycerz namawia poetę do tworzenia utworów pokrzepiających zniewolony naród, dalekich od dekadencji. Gdy jednak podnosi przyłbice Poeta widzi pustkę i nicość. Wyspiański przywołuje motyw rycerza by skontrastować odwagę i czyn z bierną postawą społeczeństwa polskiego znajdującego się pod austriackim zaborem.



„Rycerz” – Krzysztof K. Baczyński nawiązuje do motywu rycerza. Podmiotem lirycznym jest rycerz gór zapomnianych, zawsze senny, wędrujący przez świat dwudziestego wieku. Nie odnajduje dawnych zwyczajów, wartości, szlachetnych ideałów. Miecz broniący słabych jest zardzewiały, jednak rycerz wciąż wierzy w jego skuteczność oraz zmartwychwstanie dawnych wartości.

„Bolesław Chrobry” - Antoni Gołubiew w swym cyklu powieściowym stara się ukazać złożone problemy kształtowania się państwa polskiego. Pokazuje codzienna wizję Polski piastowskiej, a także stosunek księcia Bolesława do polityki i nowej świadomości cywilizacyjnej. Na kartach powieści możemy odnaleźć wizerunek wojów Chrobrego i obraz walk z nieprzyjaciółmi.

„Bramy raju” - Jerzy Andrzejewski, prozaik i publicysta, opowiada o trzynastowiecznej krucjacie dziecięcej. Odsłania prawdziwe motywy rycerzy wędrujących pod wodzą Jakuba z Cloyes. Mimo iż wojownikom przyświeca szczytna ideologia nie potrafią uciec od własnych namiętności. Autor ukazuje postać Ludwika z Vendome, inspiratora tragicznej wyprawy, byłego krzyżowca, który zamiast wyzwalać grób Chrystusa plądruje Bizancjum. Zabija rodziców Aleksego, jego usynawia, a następnie czyni swoim kochankiem. Jego przykład to antyteza rycerza średniowiecznego.



„Miniatura średniowieczna” – Wisława Szymborska daje opis miniatury średniowiecznej, czyli małoformatowego malowidła będącego zazwyczaj portretem osoby lub przedstawieniem jakiejś sceny z życia, na przykład, jak u Szymborskiej, dworskiego orszaku. Podmiot liryczny mówi o najzieleńszych wzgórzach, najkonniejszych orszakach i najpochlebniej niebrzuchatym księciu. Wszystko w tej miniaturze jest aż do przesady idealne, Poetka kreśli autentyczne obrazy z epoki, na których nie pojawiają się motywy z życia codziennego mieszczan, kupców i chłopów, a jedynie szlachty i otoczenia króla.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 - 

  Dowiedz się więcej