Raj w literaturze

"Żywot człowieka poczciwego" - Mikołaj Rej w swoim renesansowym traktacie przedstawia raj jako proste, szczęśliwe życie w bezpośrednim kontakcie z naturą. Praca nie jest wysiłkiem, ale przyjemnością, a radość sprawia obcowanie z przyrodą i korzystanie z jej darów.

"Raj utracony" - John Milton w dwunastu księgach swojego poematu epickiego opowiada dzieje "pierwszego nieposłuszeństwa i owocu zakazanego drzewa, którego śmiertelny smak przyniósł na świat śmierć i wszystkie nasze nieszczęścia wraz z utratą Edenu".

"Raj odzyskany" - John Milton w 4 księgach poematu epickiego (ciąg dalszy "Raju utraconego") przedstawia kuszenie Chrystusa przez Szatana na pustyni. Koncepcja Miltona zakładała, że ludzkość utraciła raj, gdy Adam i Ewa ulegli kuszeniu szatana, natomiast odzyskała go, gdy Syn Boży oparł się pokusie Złego Ducha.

"Pan Tadeusz" - Adam Mickiewicz, tęskniąc za ojczystym krajem, wykreował jego obraz w swej epopei, stworzył idealną przestrzeń, w której chce się żyć. Arkadyjskim wydaje się przedstawiony przez niego kraj lat dziecinnych. W Soplicowie panuje harmonia, spokój, każdy zna swoje miejsce. Hołdowanie tradycji daje poczucie bezpieczeństwa, trwałości małej ojczyzny i całego świata. Rajski obraz wzbogacają metaforyczne opisy przyrody. Pełne barw i dźwięków krajobrazy, przedstawione obrazy zachodu i wschodu słońca, stawu, grzybobrania podkreślają niezwykłość tego świata.

"Nad Niemnem" - E. Orzeszkowa Przedstawia Korczyn, podobnie jak Soplicowo, jako miejsce bezpieczne i pewne. Benedykt jest wzorowym gospodarzem, a szczęście zapewnia mu praca na roli. Również gospodarstwo Bohatyrowiczów zostało wyidealizowane i przedstawione jako miejsce, gdzie panuje ład i harmonia, a każdy ma odpowiednie dla siebie zajęcie.

"Krajobraz utracony" - B. Leśmian przeciwstawia utraconemu rajowi, prywatny raj każdego z nas - dzieciństwo, kojarzone z prostotą, zafascynowaniem otaczającym światem, przyrodą.

"Pamiętniki Adama i Ewy" - M. Twain opisuje perypetie związku Adama i Ewy. Przypisuje im cechy bardzo współczesne - Ewa jest zrzędliwa i małostkowa, Adam również nie jest wolny od wad. Utwór kończy jednak stwierdzenie pierwszego mężczyzny:

"gdziekolwiek była ona, tam był Raj"

, podkreślając znaczenie miłości pomiędzy ludźmi.

  Dowiedz się więcej