Miłość w literaturze

”Śluby panieńskie” - A. Fredro przedstawia swoje poglądy na temat miłości i uczuć. Autor komedii swej dodał podtytuł Magnetyzm serca. Fredro starał się pokazać, iż uczucie łączące ludzi jest siłą tak wielką jak przyciąganie magnesu i nic nie może na nie wpłynąć. Śluby panieńskie stanowią doskonałe studium analizy poszczególnych faz miłości, począwszy od jej narodzenia się aż do szczęśliwego finału przed ołtarzem. Autor pokazał także, iż miłość nie jest jednolita i ma swoje odmiany – inaczej kocha Gucio, a inaczej Albin.

”Nowa Heloiza” - J.J. Rousseau – ukazuje życie wewnętrzne, uczuciowe motywy postętrzne, uczuciowe motywy postępowania i intymne doznania pary zakochanych – Julii d`�tanges i młodego nauczyciela Saint-Preuxa. Ich miłość z powodu panujących konwencji społecznych nie może się spełnić i, mimo iż oboje cierpią, nie mężnie walczą z namiętnościami.

”Lalka” - B. Prus stworzył jeden z największych w polskiej literaturze romansów, opisując nieszczęśliwą miłość Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej. Pisarz, dzięki wnikliwym obserwacjom, sięgnął do sfery psychiki bohaterów. Choć ukochana Wokulskiego gardzi nim z powodu jego pochodzenia, jego uczucie potrafi pokonać wszelkie granice. Była to wielka romantyczna miłość o ogromnej sile destrukcyjnej. Wokulski, trzeźwy racjonalista w interesach, prezentuje romantyczną uczuciowość, stałą zmienność nastrojów, idealizuje zarówno uczucie, jak i obdarzaną nim kobietę. Bohater „Lalki” przeciwstawia się nawet panującym ówcześnie konwenansom i obyczajom. Cierpienie doprowadza go jednak do ostateczności – kupiec porywa się na swoje życie.
”Noce i dnie” - M. Dąbrowska akcję umieszcza w jednym z polskich domów. Autorka opisuje życie rodzinne Niechciców w Serbinowie na przestrzeni wielu lat, podczas których rodzą się i wychowują kolejne ich dzieci. Ukazuje codzienne, powszednie rozterki towarzyszące ziemiańskiemu życiu, ale i chwile podniosłe. Barbara całe życie wspomina niespełnioną, romantyczną miłość do hrabiego Tolibowskiego. Jednak jej życiowym partnerem, na dobre i złe, zostaje Bogumił Niechcic.

”Nad Niemnem” - Eliza Orzeszkowa przedstawia idealną miłość na przykładzie uczucia łączącego Jana i Cecylię. Ten wzór w znacznej mierze powielą i odtworzą po stuleciach Jan Bohatyrowicz i Justyna Orzelska. Bohaterów połączy wspólnota ideałów - szacunek do pracy, patriotyzm, zachowanie tradycji, idea poświęcenia dla ojczyzny, odnalezienie sensu życia w codziennym trudzie, a także wzajemny szacunek, poczucie odpowiedzialności za partnera, zaufanie. Różnice stanowe nie stanowią przeszkody w zawarciu małżeństwa. Justyna - panna z dworu - odrzuca starania arystokratycznych wielbicieli i wybiera zagrodowego szlachcica - biednego, ale posiadającego wielkie przymioty moralne, których tak brakuje zdegenerowanej arystokracji. Ten „mezalians" jest również symbolem zbratania się ziemiaństwa z ludem.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 - 

  Dowiedz się więcej