klp.plBiblia - Księga Rodzaju zawiera historię dwóch braci – Kaina i Abla. Pierwszy z nich jest rolnikiem, a drugi pasterzem. Kain uważa, iż dary brata są chętniej przyjmowane przez Boga zabija go z zawiści. Stwórca naznacza go piętnem zbrodni. W Nowym Testamencie spotykamy postać Heroda, który skazał niewinnych małych chłopców na rzeź, myśląc, że tym samym pozbędzie się Jezusa. Innym bohaterem Nowego Testamentu, który dopuszcza się zbrodni zdrady jest Judasz. Wydaje on na śmierć swojego nauczyciela i mistrza – Jezusa. Za swój postępek ma dostać trzydzieści srebrników. Nie wydał jednak tej kwoty, gdyż powodowany wyrzutami sumienia, popełnia samobójstwo.
„Król Edyp” - Sofokles opowiada o zbrodni ojcobójstwa i kazirodztwa, która nie była zamierzona przez ich sprawcę. Edyp jako bohater tragiczny wypełniał jedynie wolę Bogów, podlegał przeznaczeniu i klątwie rzuconej na ród Labdakidów. Edyp nie ucieka od konsekwencji, bo przekonał się, że od przeznaczenia nie da się uciec. Przyznaje się do winy i sam wyznacza sobie pokutę: okalecza się, opuszcza tron, odchodzi z miasta i umiera w samotności.
„Boska Komedia” Dante Alighieri ukazuje wędrówkę głównego bohatera m. in. przez Piekło, w którym okrutne męczarnie cierpi wielu zbrodniarzy. Najwięksi z nich to Kasjusz, Brutus i Judasz, uwiezieni w paszczach Lucyfera. Znajdują się oni na samym dnie Piekła. Dopuścili się największej zbrodni – zdrady i zabójstwa swego dobroczyńcy.
„Makbet” - William Szekspir przedstawia tytułowego bohatera, który spotyka wiedźmy, przepowiadające mu, iż zostanie tanem Kwadoru, a następnie królem. Rycerz początkowo nie wierzy w ich słowa, ale po przybyciu do zamku okazuje się, że ma zająć miejsce tana Kwadoru oskarżonego o zdradę stanu. Wtedy Makbet przekonuje się, że przepowiednia czarownic była prawdziwa. Pod wpływem żony decyduje się wybrać najkrótszą drogę do władzy. Morduje króla, a następnie każdego, kto staje mu na drodze do utrzymania tronu.
„Hamlet” William Szekspir ukazuje zbrodnię Klaudiusz, który zabił swojego brata z żądzy posiadania władzy. Hamlet rozważa możliwość pomsty swego ojca, do której namawia do jego duch. Nie potrafi jednak zmienić się w chłodno kalkulującego zabójcę. Targają nim wątpliwości.
„Faust” Johann Wolfgang Goethe daje przykład dzieciobójstwa, które popełnia ukochana tytułowego bohatera – Małgorzata. Bohaterka z racji wieku i wykształcenia posiada czułe, serce skłonne do uniesień i namiętności, czemu prędko się oddaje, płacąc za to słoną cenę. Zachodzi w ciążę z Faustem, po porodzie topi dziecko, sama popada w szaleństwo i zostaje osadzona w więzieniu.
„Giaur” George Byron kreśli historię tytułowego niewiernego, który pragnąc pomścić śmierć ukochanej Leili porywa się na życie jej pana Hassana. Zbrodnia ta nie przynosi mu jednak ukojenia. Do końca życia cierpi.
„Lilie” Adam Mickiewicz ukazuje okrutną Panią, która po zdradzie dokonanej pod nieobecność męża, bojąc się jej wydania zabija swojego ślubnego. Zanim następuje wyrok i kara, poznajemy nie tylko sam czyn, ale także życie wewnętrzne zabójczyni. Winowajczyni sama odczuwa wymiar tej kary już wcześniej, odczuwa jak wyrok własnego sumienia. Jej koniec jest tragiczny. Do literatury przeszły słowa rozpoczynające utwór: „Zbrodnia to niesłychana, Pani zabiła Pana”.
„Pan Tadeusz” Adam Mickiewicz ukazuje historię polskiego szlachcica – Jacka Soplicy, który za młodu prowadzi hulaszczy tryb życia. Zakochuje się w córce Stolnika Ewie Horeszkównie. Surowy ojciec, mimo iż początkowo sprzyja młodym, odmawia zgody na zaślubiny. Upokorzony Jacek, podczas nadarzającej się okazji zabija ojca Ewy. Czynu tego będzie żałować do końca życia. Bohater poświęca się całkowicie ojczyźnie, wdziewając mnisi habit i walcząc za niepodległość ojczyzny. Odkupienie przychodzi dopiero na łożu śmierci.
„Balladyna” Juliusz Słowacki kreuje postać tytułowej bohaterki, która żyje w nędznej chacie wraz z matką i siostrą Aliną. W Alinie Balladyna dostrzega rywalkę. Gdy staje przed możliwością poślubienia króla Kirkora, dopuszcza się zbrodni - zabija siostrę. Chęć objęcia władzy i posiadania majątku wzięła nad nią górę. Jej wygórowane ambicje doprowadzają do utraty przez nią wszelkich zasad moralnych. Nie poprzestaje na jednej zbrodni. Pierwsze morderstwo pociąga za sobą inne, chęć uzyskania władzy całkowitej oraz strach przed wydaniem jej występków jest motorem napędowym. Balladyna zabija męża, kochanka, wspólnika a nawet matkę. Pod naciskiem ludu, Balladyna zostaje zmuszona do wydawania wyroków jako sędzia. Balladyna po raz pierwszy jest uczciwa i wydaje sprawiedliwe wyroki i właśnie od tych wyroków ginie, jednak gdyby nie była sprawiedliwym sędzia byłaby złym władcą.
„Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski ukazuje głównego bohatera - Rodiona Raskolnikowa, który musiał przerwać studia prawnicze z powodu braku środków na naukę. Ta sytuacja zrodziła w nim chęć zmian, poprawy warunków życia. Na działanie Raskolnikowa wpływ miały jego poglądy. Twierdził, że świat tworzą jednostki niezwykłe, ponadprzeciętne, które mają prawo do występowania przeciwko ogólnie przyjętym zasadom. Chciał zabić kobietę, którą uważał za wesz ludzką, aby za jej pieniądze pomóc wielu ludziom, w tym sobie. Chciał także sprawdzić, czy jest zdolny do popełnienia zbrodni. Początkowo się wahał, ale przypadkiem usłyszał rozmowę studentów skarżących się na kobietę. Wtedy zapadła decyzja: zabić.
„Portret Doriana Graya” Oskar Wide odwołuje się do motywu śladów zbrodni i grzechów pozostających na nikczemniku i nie dających się ukryć pod maską niewinności. Przewinienia tytułowego bohatera odbijają się jednak nie na ciele czy w sumieniu grzesznika, ale na jego portrecie. Pozostając wciąż pięknym przyczynia się do samobójstwa Sybili Vane, zabija Bazylego i brata Sybili.
„Chłopi” Stanisław Władysław Reymont w treść powieści wplata historię parobka Boryny – Kuby, który, chcąc zarobić na jedzenie i alkohol w karczmie, łapał w niedozwolonym miejscu kuropatwy i sprzedawał je dobrodziejowi. Za sześć z nich otrzymał złotówkę, którą natychmiast przepijał i przejadał. Będąc już na polowaniu, podczas próby ustrzelenia sarny natknął się na stróża lasu. Ten przestrzelił Kubie nogę. Parobek uciekł do domu. Ukrył się przed wszystkimi. Kiedy zjawił się lekarz Kuba nie wyraził zgody na leczenie w szpitalu. Pozostał sam w stanie krytycznym i z bólu sam odciął sobie nogę. Zabieg ten skończył się dla niego śmiercią.
„Quo vadis” - Henryk Sienkiewicz opisuje okrutnego i próżnego władcę Rzymu - Nerona. W powieści ukazany jest pod koniec życia , w okresie całkowitego upadku moralnego. Neron objął panowanie nad Rzymem w wieku 17 lat, początkowo wspomagany przez filozofów Senekę oraz Burrusa, rządził rozsądnie. Jednak z czasem Neron morduje wszystkich, w których widzi przeszkodę dla siebie: matkę, żonę, brata oraz syna cesarza Klaudiusza. Zaniedbuje obowiązki państwowe, za to wiele czasu poświęca działalności artystycznej, czuje się wszechstronnym poetą, aktorem, muzykiem, śpiewakiem i tancerzem. Nudzi się w Rzymie i z tego powodu często wyjeżdża w poszukiwaniu nowych doznań. Pragnie sławy. Jest despotyczny, nieodpowiedzialny, okrutny, a jednocześnie słaby, często pada ofiarą manipulacji. Bez skrupułów każe mordować chrześcijan, bawi się patrząc na ich śmierć na arenie.
„Mistrz i Małgorzata” Michaił Bułhakow opisuje bal u szatana, na który przybywają najwięksi w historii zbrodniarze. Małgorzata, będąc królową balu, interesuje się losami Friedy, która udusiła chusteczką swoje dziecko i prosi szatana o uwolnienie jej od kary.
„Rozmowy z katem” Kazimierz Moczarski przytacza szereg rozmów z likwidatorem warszawskiego getta przeprowadzonych w czasie ich wspólnego pobytu w celi więziennej. Moczarski zastanawia się, jak ze zwykłego człowieka Stroop mógł stać się potworem. Okazuje się, że zakompleksiony, nieuczony młodzieniec o poglądach nacjonalistycznych pochodzący z małego miasteczka, znakomicie chłonął chorą ideologię Hitlera. Był świetnym „narzędziem”, bo o nic nie pytał i niczemu się nie dziwił, lecz ślepo wykonywał wszelkie rozkazy przywódcy. Stroop wyzbył się wszelkich ludzkich odruchów w stosunku do ludzi, których zabijał. Niemiec do końca nie żałował swoich win i wcale nie czekał na przebaczenie.
Autor: