Motyw wojny w literaturze

Spojrzenie – Krzysztof Kamil Baczyński - podmiot liryczny zmaga się nie tylko z otaczającym go okrutnym światem, ale i z samym sobą. Nie potrafi pogodzić się z faktem, że wojna zmieniła go aż tak bardzo, że nie ma powrotu do dawnej niewinności.

Pokolenie – Krzysztof Kamil Baczyński poświęcił utwór stanowi, w jakim znalazło się pokolenie Baczyńskiego. Jest to pesymistyczna wizja pokolenia czasu wojny, doświadczonego jej cierpieniem i okrucieństwem. Ci młodzi ludzie zmuszeni zostali dorosnąć do śmierci, która czyha na nich na każdym kroku, w każdej minucie.

Z głową na karabinie – Krzysztof Kamil Baczyński przewiduje swój los. W ostatnich wersach napisał „Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało / wielkie sprawy głupią miłością”. Wielkimi sprawami jest ojczyzna, natomiast głupia miłość to miłość, przez którą się umiera. Baczyński poległ w walce o swój kraj podczas powstania warszawskiego.

Medaliony – Zofia Nałkowska napisała opowiadania, które można traktować jako wezwanie do rozważań nad ludzką naturą i zdolnością człowieka do popełniania najgorszych czynów, bo to właśnie: „ludzie ludziom zgotowali ten los”. System obozowy zamieniał więźnia w tego samego potwora jakim był jego oprawca. Lagier to miejsce eksperymentu w którym chodziło o podsycenie i pielęgnowanie zbrodniczych instynktów: zabijania wrażliwości na cierpienie innych oraz nauka nienawiści.
Pieśń o żołnierzach z Westerplatte – Konstanty Ildefons Gałczyński opisuje jedno z najważniejszych wydarzeń kampanii wrześniowej – obronę przyczółka na Westerplatte. W wierszu oddaje hołd żołnierzom.

Pamiętnik z powstania warszawskiego - Miron Białoszewski w czasie tragicznych dla polskiej stolicy wydarzeń jest jednym spośród setek tysięcy cywilów poddanych codziennym ciężkim doświadczeniom. Nie bierze bezpośredniego udziału w walce, lecz dzieli los tych wszystkich, którzy podczas zmasowanych nalotów przenieśli się do podziemnych labiryntów. Przez długie tygodnie piwnice pod kwartałami domów i łączące je, naprędce sporządzone, korytarze były jedyną przestrzenią dającą nadzieję na przetrwanie. Na górze trwała zacięta walka...

Alarm – Antoni Słonimski przedstawia nalot bombowy na Warszawę tuż po wybuchu II wojny światowej. Napięcie wiersza potęguje przedstawienie wybuchających bomb. Autor wzywa rodaków do obrony miasta i kraju. Zakończenie wiersza przynosi smutny obraz skutków niemieckich nalotów – zniszczoną stolicę.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 - 

  Dowiedz się więcej