„Dżuma” - Albert Camus opisuje epidemię, którą można rozumieć jako wojnę, albo ujmować ją jako negatywny pierwiastek tkwiący w człowieku. Jednak ta
alegoria jest przede wszystkim metaforą śmierci, to podstawowe znaczenie tytułu. Miasto atakuje choroba przynosząca śmierć, z którą muszą zmierzyć się ludzie. Jednocześnie dżuma to żywioł, symbol wszystkich zagrożeń zsyłanych przez naturę, na które człowiek nie ma najmniejszego wpływu. W „Dżumie” mamy do czynienia z sytuacją, w której całe miasto z dnia na dzień zostaje odizolowane od świata. Camus opisuje czyny i postawy uwięzionych mieszkańców Oranu, przeprowadza dokładną analizę mającą na celu ukazanie problemu człowieka stawiającego czoło ostatecznemu zagrożeniu, śmierci. Los każdej opisanej postaci to przykład ludzkiej reakcji na niebezpieczeństwo. Camus jest pełen szacunku i sympatii dla prawdziwych bohaterów „Dżumy”, tych, którzy nie poddają się i aktywnie walczą z zarazą. Nic w tym dziwnego, gdyż właśnie tacy ludzie mogą uratować świat,
gdy dżuma obudzi swe szczury i pośle je, by umierały w szczęśliwym mieście.
„Umarli... Znajomi... Kochani...” – wiersz Kazimiery Iłłakowiczówny nawiązujący do Trenów Kochanowskiego i średniowiecznego wyobrażenia „tańca śmierci”. Poczucie przemijania i nadciągającego kresu uwydatnia powtarzający się obraz umarłych nadchodzących na spotkanie z „ja” lirycznym wiersza.
„Kot w pustym mieszkaniu” – Wisława Szymborska opisuje zachowania i reakcje kota po śmierci jego właściciela - mały futrzak usiłuje zrozumieć, co się stało.
„Pogrzeb” - Wisława Szymborska mówi o tym, jak współczesny człowiek traktuje śmierć i związany z nią rytuał pogrzebu. Wspomina o pośpiechu i braku refleksji nad przemijaniem, uczestnicy pogrzebu żyją wyłącznie teraźniejszością.
„Rozbieranie do snu” - S. Grochowiak odwołuje się do średniowiecznego motywu rozkładu zwłok. Uosobiona śmierć „rozbiera” zmarłego, zabierając mu kolejne części ciała. Proces rozkładu przedstawiony jest bez drastyczności, śmierć jest „Głucha w obu czarnych uszach, ślepa w obu czarnych oczach”, dlatego nie odpowiada na pytania człowieka.
strona:
- 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -