Motyw młodości w literaturze

MITOLOGIA - Boginią młodzieńczej urody była Hebe, córka Zeusa i Hery. To ona nalewała bogom olimpijski nektar, dzięki któremu pozostawali zawsze młodzi. Gdy poślubiła Heraklesa, zastąpił ją Ganimedes (młodzieniec słynny z urody). Przedstawiano ją z czarą lub dzbanem wypełnionym ambrozją i nektarem.
Ikar z Mitu o Dedalu i Ikarze to uosobienie romantycznego wzlotu, wzniosłych ideałów, bohaterstwa graniczącego z szaleństwem. To także symbol młodzieńczego entuzjazmu, lekkomyślności oraz marzeń człowieka, nawet tych najbardziej niebezpiecznych i nieosiągalnych, jak lot ku słońcu. Ikar po raz pierwszy pojawił się w mitologii greckiej. Był synem Dedala, wybitnego konstruktora i architekta, któremu król Minos zabronił powrotu do rodzinnych Aten. Dedal postanowił jednak uciec i w tym celu skonstruował olbrzymie skrzydła zbudowane z ptasich piór posklejanych woskiem. Podczas lotu Ikar, niepomny przestróg ojca wzniósł się za blisko słońca. Wosk spajający skrzydła rozpłynął się, a Ikar runął do morza.

”Żywot człowieka poczciwego” - M. Rej twierdzi, że tak jak każda pora w życiu człowieka, także i młodość rządzi się swoimi prawami. Według niego młodość to przede wszystkim czas wzmożonej edukacji oraz podejmowania ważnych, życiowych decyzji, takich jak na przykład wybór żony.

”Na modość” - J. Kochanowski przekonuje, że szaleństwa młodości to coś naturalnego i tak, jak rok nie może istnieć bez wiosny, tak młodość nie może usunąć bez zabawy.

„Spowiedź dziecięcia wieku” - Alfred de Musset ukazuje pokolenie swoich rówieśników, które egzystowało w odbierającym chęć do życia przeświadczeniu, że po Wielkiej Rewolucji Francuskiej i upadku Napoleona nic już wielkiego się nie zdarzy w dziejach Europy. Świat ogarnia marazm, ludzie nie myślą o wielkich ideałach, a jedynie o bogaceniu się, konsumpcji:

„Uczucie niewysłowionej mdłości zaczęło tedy fermentować we wszystkich młodych sercach. Skazani przez panów świata na bezład, wydani na łup wszelkiego rodzaju bakałarzy, na pastwę bezczynności i nudy, młodzi ludzie patrzyli, jak umykają im spienione fale, przeciw którym prężyli ramiona.”

”Cierpienia młodego Wertera” - J.W. Goethe przedstawia Wertera, którego cechuje bunt przeciw konwenansom obyczajowym, ekstrawagancja w ubraniu i stroju, impulsywność i gwałtowność uczuć. Przeżywa on niespełnioną miłość, a także buntuje się przeciw panującym stosunkom społecznym. Poniesione klęski powodują, że podejmuje decyzję o samobójstwie.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 

  Dowiedz się więcej