Cierpienie w literaturze

BIBLIA Stary Testament przedstawia historię Hioba. Żył on w ziemi Ur w dostatku i szczęściu. Z powodu zakładu między Bogiem i szatanem znosił liczne cierpienia: stracił dobytek, zmarły jego dzieci, wreszcie sam został dotknięty trądem, co spowodowało, że ludzie przestali go szanować, ponieważ chorobę tę traktowano jako karę za grzechy. Mimo szyderczej rady żony:”aby przeklął Boga i umarł”, zniósł wszystko cierpliwie, nie tracąc wiary w boskie wyroki. W nagrodę odzyskał zdrowie, majątek, obdarzony został nowym potomstwem. Historia Hioba uczy, że cierpienie nie jest karą za grzechy i nie sposób go uniknąć żyjąc cnotliwie.
Nowy Testament opisuje cierpienie Chrystusa za grzechy wszystkich ludzi. Religia cierpieniu Syna Bożego – Odkupiciela ludzkości nadała głęboki sens i najwyższą wartość. Znosi on straszliwe cierpienia – jest biczowany, poniżany, dźwiga krzyż, na którym potem długo umiera. Jego cierpienie ma jednak moc zbawczą.

MITOLOGIA - Prometeusz, kierowany bezinteresowną miłością do ludzi, wykrada dla nich ogień. Za sprzeniewierzenie się Zeusowi ponosi okrutną karę. Zostaje przykuty do skał Kaukazu, a przylatujący codziennie drapieżny ptak wydziobuje mu wątrobę, która z powrotem odrasta. Prometeusz to symbol bezinteresownego poświecenia i samotnego cierpienia, spowodowanego miłością do ludzi.

”Legenda o św. Aleksym” - św. Aleksy, jak wielu świętych i męczenników, cierpiał głód, nędzę i upokorzenia. Sam jednak wybrał takie życie, poświęcając je Bogu, aby dostąpić zbawienia.

”Sonety do Laury” - F. Petrarka opisuje swą nieszczęśliwą miłość do Laury. Poeta stał się piewcą damy swego serca, którą nazywa ”słodką i gorzką przyjaciółką”. Miłość jest u niego potęgą, której nie można się oprzeć, jakkolwiek i ona podlega przemijaniu, jak wszystko, co doczesne. Poeta za wiele lat swej miłości otrzymał tylko łzy i cierpienia. Jednak swe cierpienie nazywa rozkoszą, ponieważ miłość łączy sprzeczne uczucia.
”Lament świętokrzyski” - ukazuje ludzki wymiar cierpienia Matki Boskiej. Jest to uniwersalny i ponadczasowy obraz matki rozpaczającej po śmierci swego dziecka. Maria zwraca się do ludzi, opiewając swój ból.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 - 

  Dowiedz się więcej