klp.pl„Hamlet” – William Szekspir jedną ze swoich bohaterek czyni Ofelię – córkę Poloniusza, obiekt młodzieńczych wyznań miłosnych Hamleta, które wyraźnie były po jej myśli. Ojciec Ofelii zakazuje jej jednak kontaktów z Hamletem, bojąc się o jej dobre imię. Odtrącona przez Hamleta – nie jest do końca pewna, z jakiego powodu – być może jako część planowego szaleństwa, może z powodu nienawiści do płci pięknej, wywołanej postępowaniem matki, a może także dlatego, iż uznał, że jest ona manipulowana przez ojca. Po śmierci Poloniusza popada w obłęd i tonie. Z powodu wątpliwości czy nie było to samobójstwo, nie może być pochowana z pełnym obrządkiem. Czysta, łagodna i kruchej konstrukcji psychicznej Ofelia może być rozpatrywana jako antytezę Królowej Gertrudy, lubiącej przepych, huczne zabawy i seks, która niezbyt długo rozpaczała po śmierci męża.
„Pani Bovary” – Gustave Flaubert tytułowa bohaterką swej powieści czyni wychowaną w klasztorze Emmę – egzaltowana i nieprzystająca do życia żonę nudziarza, wiejskiego lekarza – Karola Bovary. Negatywny wpływ wywarła na niej lektura sentymentalnych książek. Marzyła o luksusie i bajronicznych kochankach. Ostatecznie wplątując się w kolejne romanse i zaciągając długi popełnia samobójstwo trując się arszenikiem.
„Dama Kameliowa” – Aleksander Dumas (syn) opowiada historię Małgorzaty Gautier – paryskiej kurtyzany, szczerze zakochanej w młodzieńcu z dobrej rodziny. Młodzi są szczęśliwi, jednak kobieta na prośbę ojca ukochanego wyrzeka się go, udając ,iż go nie kocha, aby nie niszczyć mu kariery. Umiera na suchoty.
”Noce i dnie” - Maria Dąbrowska opisuje życie rodzinne Niechciców w Serbinowie na przestrzeni wielu lat, podczas których rodzą się i wychowują kolejne ich dzieci. Akcja skupia się przede wszystkim na rozterkach Barbary Niechcic, która całe życie wspomina niespełnioną, romantyczną miłość do hrabiego Tolibowskiego. Jej życiowym partnerem, na dobre i złe, zostaje jednak Bogumił Niechcic, choć to, ze całe życie go kochała Barbara uświadamia sobie dopiero po śmierci męża.
„Anna Karenina” - Lew Tołstoj ukazuje destrukcyjną miłość pięknej Anny do hrabiego Aleksego Wrońskiego. Niewierna żona starego Aleksieja Karenia, zakochana opuszcza męża by połączyć się z ukochanym. Ich miłość nie jest jednak spełniona. Na drodze do szczęścia stają matczyne uczucia Kareniny do syna, wyrzuty sumienia spowodowane zdradą i chorobliwa zazdrość o kochanka. Tragiczną miłość kończy samobójstwo Anny, która rzuca się pod pociąg.
„Emancypantki” – Bolesław Prus krytykując stosunki społeczne panujące w ówczesnej Warszawie opowiada historię wychowanki pensji pani Latter – Madzi Brzeskiej. Autor nazywa ją geniuszem uczucia. Madzię cechuje altruizm i gotowość do poświęceń. Gubi się jednak w otaczającej rzeczywistości. Odrzuca propozycję małżeństwa z arystokrata – Stefanem Solskim i ucieka przed problemami do klasztoru.
”Cudzoziemka” - Maria Kuncewiczowa opisuje losy Róży Żabczyńskiej, która jak sama mówi, zawsze i wszędzie, gdziekolwiek rzucił ją los czuła się cudzoziemką. Do jej wyobcowania przyczyniły się głównie odejście ukochanego oraz niespełniona kariera muzyczna. Jej wieczne niezadowolenie rodzi niedosyt erotyczny i niewyżycie artystyczne. Jej życie wypełnione jest szarpaniną i terroryzowaniem innych. Za swoją niespełnioną miłość mści się na wszystkich znajomych i bliskich, wywołując skandale i zaskakując otoczenie kaprysami i szaleństwami. Często ucieka od bolesnej rzeczywistości w marzenia.
Autor: