klp.plRadosny okrzyk rozpoczyna utwór:
Hej, radością oczy błysną
I wieniec czoła okrasi.
I wszyscy mile się ścisną:
To wszyscy bracia! To nasi!
Spotkanie w gronie bliskich osób to szczególnie miły moment: błyszczące z radości oczy, uśmiech i wzajemne uściski wyrażają wielkie zadowolenie ze spotkania przyjaciół –„naszych”, „braci”. Wspólnota, tak, jak i w innych wierszach filomackich Mickiewicza, stanowi najwyższą wartość, a chwile razem spędzone traktowane są jako bezcenne. Trzykrotnie użyty zaimek „tu” podkreśla bliskość bohaterów, przynależność do „naszego grona”. „Tu” nie oznacza bowiem jakiegoś konkretnego miejsca w sensie geograficznym, to miejsce spotkania w owym „naszym gronie”, gdziekolwiek by miało ono nastąpić. Rola przyjaźni została szczególnie wyeksponowana w wyodrębnionym dwuwierszu, który poeta umieścił w centralnym miejscu w utworze:
Tu wspólne koją cierpienia:
Przyjaźń, wesołość i pienia.
„Tu” nie ma miejsca na pochlebstwo, zawiść, także wszystkie problemy, smutki, cierpienia stają się bez znaczenia w tym wspólnym gronie, gdzie króluje wesołość, a przynajmniej wydają się na tyle odległe, by na chwilę o nich zapomnieć. Połączeni „ogniwem braterstwa” przyjaciele mogą otworzyć się przed współtowarzyszami, „zdjąć z serca zasłonę”, jak metaforycznie określa to poeta.
Przestrzega jednak, by nigdy nie zapominali o najważniejszych dla nich kwestiach, o złożonej niegdyś przysiędze („Pomni na przysięgę swoją”). W każdym momencie życia, w każdej sytuacji: w czasie pracy i rozrywki, w bogactwie i w biedzie, są sprawy, o których zapomnieć nie można. Określa się je mianem „Ustawy”, co jednoznacznie odsyła nas do postanowień filomatów, których zobowiązali się przestrzegać. Kluczowe wartości (aż dwukrotnie w utworze wymienione) to:
Ojczyzna, nauka, cnota
strona: - 1 - - 2 -
Autor: