klp.plWładzy nie spodobała się poruszana przez niego tematyka, dlatego zaraz po premierze Zbójców został on aresztowany. Zakazano mu publikowania dzieł. Schiller został zmuszony do ucieczki ze Stuttgartu. W 1787 roku znalazł się w Weimarze. Tam napisał Odę do radości. Do tego poematu muzykę skomponował Ludwig von Beethoven.
Na stałe osiedlił się w Jenie, gdzie ożenił się z Charlotte von Lengfeld. Miał z nią czwórkę dzieci. Na miejscowym uniwersytecie znalazł pracę jako wykładowca historii i filozofii. Wciąż zbierał laury za Zbójców. W 1792 roku został honorowym obywatelem Republiki Francuskiej.
W 1797 roku wraz Goethem (swoim serdecznym przyjacielem) opublikowali na łamach czasopisma "Almanach Muz" zbiór ballad. Schiller pokazał wówczas światu po raz pierwszy takie dzieła jak: Rękawiczka czy Rycerz Toggenburg. Między innymi dzięki tym utworom, oraz Kseniom (krótkim satyrycznym wierszykom) zaskarbił sobie sympatię publiczności, która nazwała go „piewcą wolności”.
Za namową Goethego powrócił z nim do Weimaru, gdzie wspólnie założyli teatr. Schiller po latach ponownie pisał sztuki. W tym mieście pozostał aż do śmierci, która nastąpiła nader szybko. Poeta zmarł w wieku czterdziestu pięciu lat na gruźlicę. Zdarzenie to miało miejsce 9 maja 1805 roku.
Twórczość Schillera
Najsłynniejsze poematy i ballady:
Oda do radości
Żurawie Ibika
Pieśń o dzwonie
Rękawiczka
Rezygnacja
Dramaty:
Zbójcy (1781)
Intryga i miłość (1783)
Sprzysiężenie Fieska w Genui (1784)
Don Carlos (1787)
Maria Stuart (1800)
Dziewica Orleańska (1801)
Oblubienica z Messyny (1803)
strona: - 1 - - 2 -
Autor: