Aleksander Puszkin – życie i twórczość

K�nig, autor pozycji Oczerki russkoj literatury z 1837 roku, żyjący w czasach Puszkina, napisał o nim ciekawy fragment w swej książce:

...wzrostu był niewielkiego, o powierzchowności niepozornej; kędzierzawe włosy, bardziej kasztanowe niż całkiem czarne, szeroki nos i żywe mysie oczy przywodziły na pamięć jego murzyńskie pochodzenie. Ruchy miał szybkie i gwałtowne, mówił również szybko, urywanymi zdaniami. Dowcipny, błyskotliwy, nie zdradzał wszakże myśli szczególnie głębokich – umysł miał raczej francuski aniżeli niemiecki… Główną jego pasją była zmysłowa i zazdrosna miłość. Nawet małżeństwo nie uratowało go przed nieodpartym pociągiem do rozkoszy zmysłowych i przed zazdrością, aczkolwiek w tym pierwszym względzie nic go nie usprawiedliwiało, zazdrość natomiast pozbawiona była wszelkich podstaw. Tysiące jego dowcipów, a jeszcze więcej bzdurnych o nim plotek krąży wśród ludzi, wszystko bowiem, co dotyczyło Puszkina, przekazywano natychmiast z ust do ust.

Z kolei Henri Trayant, inny znawca twórczości Rosjanina napisał o nim w Pouchkine, jako o źródle inspiracji dla innych twórców:

Puszkin rósł z latami. Co drugi pisarz powoływał się na bliskie z nim pokrewieństwo. W sposób niewytłumaczalny cała literatura rosyjska wywodzi się z jego geniuszu. Poezja, powieść, nowela, historia, teatr, krytyka – otworzył dla swoich rodaków cały rejestr gatunków literackich. Był pierwszym, gdy idzie o czas, i pierwszym, gdy idzie o jakość. Był źródłem. Ani Gogol, ani Tołstoj nie mogliby zaistnieć bez niego, gdyż on stworzył język rosyjski.

Aleksander Siergiejewicz przyszedł na świat 6 czerwca 1799 w Moskwie w znanej rodzinie bojarów posiadających wielkie posiadłości ziemskie i dobra materialne, należących do wyższej warstwy społecznej. Od najmłodszych lat fascynowały go opowieści o przodkach, a zwłaszcza o wujku Wasiliju Lwowiczu Puszkinie oraz Abisyńczyku Ibrahimie Hannibalu – czarnoskórym pradziadku, który trafił do Rosji jako niewolnik, by kilka lat później otrzymać od cara Piotra I szlachectwo. Mały Aleksander wzorował się na Ibrahimie, o którym często opowiadała mu matka Nadieżda. Rodzicielka powierzała malca pod opiekę niani, która zaszczepiła w nim szacunek dla niższych warstw społecznych i współczucie dla ludzi biednych i poniżanych. W końcu Puszkina wysłano do renomowanego Liceum w Carskim Siole, gdzie w towarzystwie szlacheckiej młodzieży poszerzał wiedzę wyniesioną z domu dzięki lekcjom udzielanym tam przez guwernerów sprowadzanych aż z Francji.

strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -

Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Autor opracowania lektury

Autor: Karolina Marlęga

Dowiedz się więcej

1 Król Olch - streszczenie
2 Orientalizm
3 Fantastyka