Najsłynniejsze spektakle artysty, czyli Wielopole, Wielopole, Umarła klasa, Niech sczezną artyści oraz Nigdy tu już nie powrócę zalicza się do tak zwanego „teatru śmierci”, czyli ostatniego etapu twórczości Kantora. W zasadzie do grona wymienionych utworów można zaliczyć również Jutro są moje urodziny, przedstawienie zrealizowane w rok po śmierci wielkiego reżysera. Główną cechą „teatru śmierci”, jak nie trudno się domyślić, jest przewijanie się głównego wątku śmierci. Ponadto Kantor realizował w tym nurcie postulat „Realności Najniższej Rangi”, znany z całej jego twórczości, polegający na tym, by zawsze sprawy umieszczać i wyrażać w materii jak najniżej, jak najniższej, biednej, pozbawionej godności, prestiżu, bezbronnej, często nawet nikczemnej, jak mówił sam Kantor.
Najsłynniejsze spektakle artysty, czyli Wielopole, Wielopole, Umarła klasa, Niech sczezną artyści oraz Nigdy tu już nie powrócę zalicza się do tak zwanego „teatru śmierci”, czyli ostatniego etapu twórczości Kantora. W zasadzie do grona wymienionych utworów można zaliczyć również Jutro są moje urodziny, przedstawienie zrealizowane w rok po śmierci wielkiego reżysera. Główną cechą „teatru śmierci”, jak nie trudno się domyślić, jest przewijanie się głównego wątku śmierci. Ponadto Kantor realizował w tym nurcie postulat „Realności Najniższej Rangi”, znany z całej jego twórczości, polegający na tym, by zawsze sprawy umieszczać i wyrażać w materii jak najniżej, jak najniższej, biednej, pozbawionej godności, prestiżu, bezbronnej, często nawet nikczemnej, jak mówił sam Kantor.

strona: - 1 - - 2 -
Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij


Tagi: