Socrealizm

Jeśli chodzi o polskich malarzy socrealistycznych, to na czoło wysunęli się Aleksander Kobzdeja, którego obraz Podaj cegłę uważa się wręcz za symbol, a także Helena i Juliusz Krajewscy, autorzy Podziękowania traktorzyście. Podobnie jak w ZSRR, w Polsce powstawało bardzo dużo dzieł o tematyce politycznej, czego przykładem może być praca Towarzysz Bierut wśród robotników autorstwa Włodzimierza Zakrzewskiego. Chcąc zapoznać się z polską rzeźbą socrealistyczną wystarczy udać się pod warszawski Pałac Kultury i Nauki i przypatrzeć się ozdabiającym go płaskorzeźbom i posągom. Władze wymagały od rzeźbiarzy tworzenia wielkiej ilości pomników, najsłynniejszy z nich to pomnik Lenina autorstwa Mariana Koniecznego, który stał w krakowskiej Nowej Hucie.

Jeśli chodzi o architekturę, to również wymagano w niej przestrzegania wytycznych ideologicznych, a także zawarcia przesłania o potędze i wielkości państw komunistycznych. Powstające wówczas budynki i budowle nie były uważane za piękne, ale to nie było najważniejsze. One miały być przede wszystkim monumentalne i symetryczne. Ich zadaniem było wzbudzanie szacunku i uznania dla państwa i władzy. Komuniści stanowczo wymagali również od architektów i projektantów przestrzeni tworzenia wielkich placów, na których mogłaby gromadzić się społeczność. Władze dopuszczały detale mające zdobić fasady budynków jedynie wtedy, gdy przedstawiały one sceny, przedmioty lub osoby bezwzględnie kojarzone z ustrojem komunistycznym.

Za architektoniczne przykłady socrealizmu w Rosji uważa się między innymi stacje moskiewskiego metra. Jeśli chodzi o Polskę to na czoło wysuwa się ponownie Pałac Kultury i Nauki oraz Plac Konstytucji. Poza tym do socrealizmu zalicza się również warszawską Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową czy Nową Hutę.

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej