Pop-art

W Stanach Zjednoczonych Pop-art rozwinął się najprężniej dopiero w latach sześćdziesiątych. Wówczas to amerykańskie produkty i reklamy osiągnęły poziom tak wysoki, że same zaczęły przypominać małe dzieła sztuki popularnej. W odróżnieniu od oddalonych o tysiące kilometrów artystów Brytyjskich, twórcy rodem z USA czuli się każdego dnia niemal bombardowani wielką liczbą masowo produkowanych produktów i coraz bardziej agresywnych reklam.

Najważniejszymi malarzami pierwszej fazy Pop-artu w USA byli Jasper Johns i Robert Rauschenberg. Ich styl określa się dziś mianem neodadaizmu, który znacznie różni się od osiągnięć Pop-artu amerykańskiego znanego z lat sześćdziesiątych. Opierał się on na wykorzystywaniu bieżących wydarzeń i elementów codziennego życia obywateli Stanów Zjednoczonych w sztuce. Równie ważną postacią dla amerykańskiego Pop-artu był Roy Lichtenstein, którego parodystyczne prace oparte były głównie na starych komiksach. Jednak najgłośniejszym reprezentantem nurtu zarówno w USA jak i Wielkiej Brytanii był Andy Warhol.

Artyści tworzący w czasach Pop-artu korzystali nie tylko z wielu technik, ale i tematyk. Na ich dziełach pojawiały się m.in. puszki fasoli, hamburgery, butelki coca-coli czy ikony zachodniej kultury najnowszej. Prace powstające zgodnie z założeniami nurtu były proste i świadomie odcinały się od dotychczasowej tradycji malarskiej. Kolorowym obrazo często towarzyszyły specjalne efekty dźwiękowe lub świetlne, stanowiące integralną całość dzieła. Popularną techniką w czasach Pop-artu był kolaż.

  Dowiedz się więcej