Jean-Michel Basquiat - biografia

Basquiat (ur. 22 grudnia 1960 roku, zm. 12 sierpnia 1988 roku) – był pierwszym czarnoskórym malarzem znanym na całym świecie. Amerykanin zyskał sławę dzięki graffiti malowanym na nowojorskich murach, a potem jako wybitny przedstawiciel neo-ekspresjonizmu w latach osiemdziesiątych XX wieku.

Jego matka pochodziła z Puerto Rico, a ojciec z Haiti, on sam wychował się w Brooklynie. Ze względu na swój rodowód mówił płynnie po hiszpańsku, francusku i angielsku. W wieku siedemnastu lat zaczął malować sprayem po murach Manhattanu, podpisując je swoim pseudonimem „SAMO”. Ograniczał się do napisów, z których najsłynniejszy to Burżuj czuje się bezpieczny. Rok później magazyn „Village Voice” opublikował duży materiał o graffiti autorstwa SAMO. Basquiat wiedział, że rozpoczyna się nowy etap w jego karierze, dlatego na jednym z budynków w Soho umieścił swoje epitafium SAMO umarł.

Nie ukończył szkoły średniej, wyprowadził się z domu i zamieszkał z przyjaciółmi na ulicy. Utrzymywał się dzięki sprzedaży koszulek i widokówek. W 1979 roku zasmakował ułamka popularności dzięki programowi telewizji kablowej, w którym występował co jakiś czas ze swoim zespołem rockowym Gray. W zastępstwie za znajomego pojawił się też w teledysku popularnego wówczas zespołu Blondie do piosenki Rapture.

Jednak jako samodzielny artysta zyskał uznanie na początku 1980 roku. Dzięki poecie, krytykowi sztuki i prowokatorowi Rene Ricardowi, który napisał o nim artykuł w magazynie „Artforum” Basquiat dostał szansę pokazania się na międzynarodowej arenie. Przez kolejne kilka lat wystawiał swoje prace w Nowym Jorku, a także poza granicami Stanów Zjednoczonych.

W 1982 roku artysta, obok takich twórców jak Julian Schnabel, David Salle czy Enzo Cucchi, był określany jako czołowy przedstawiciel neo-ekspresjonizmu. W tym samym roku związał się na krótko z nikomu nie znaną wówczas piosenkarką – Madonną. Również w tym samym czasie poznał i zaprzyjaźnił się z Andym Warholem. Współpracował z „Papieżem Popu” przez blisko dwa lata w okresie 1984-1986. Równi bliską mu osobą był piosenkarz David Bowie.
W połowie lat osiemdziesiątych Basqiuat bardzo silnie uzależnił się od kokainy i heroiny, wykazywał też poważne oznaki paranoi. Narkomanem był już wcześniej, lecz sukces finansowy znacznie pogłębił jego nałóg. W lutym 1985 roku pojawił się na okładce magazynu „The New York Times”. Śmierć Andy’ego Warhola była wielkim ciosem dla czarnoskórego artysty. Uważa się, że odejście przyjaciela zaważyło na dalszych, krótkich, losach Basquiata. Malarz, znany niegdyś jako SAMO, przedawkował mieszankę kokainy i heroiny w sierpniu 1988 roku w swoim studiu na kilka dni przed podróżą do Wybrzeża Kości Słoniowej.

Wczesne dzieła Basquiata, kiedy nie było go jeszcze stać na zakup płótna i farb, opierały się na pojedynczych słowach. Najczęściej obracały się w tematyce rasizmu, tożsamości i alienacji. Zanim rozpoczął karierę malarską tworzył widokówki utrzymane w poetyce punkowej.
Malarstwo Basquiata można podzielić na trzy okresy. Najwcześniejszy, czyli lata 1980-1982 zdominowany był głównie przez gesty, maski i szkielety, które na płótnach układały się w spójne kompilacje. Na obrazach z tego okresu można odnaleźć też mnóstwo samochodów, policjantów, budynków ozdobionych graffiti.

Drugi etap jego twórczości malarskiej przypada na lata 1982-1985. Wówczas tworzył dzieła składające się z prostych linii lub niezliczonej liczby napisów. Posługiwał się również techniką kolażu. Ówczesne obrazy Basquiata nie miały nic wspólnego z rzeczywistością. Odzwierciedlały one poszukiwania przez artystę poszukiwania swojej rasowej i narodowej świadomości, a także podziw dla najwybitniejszych przedstawicieli czarnej rasy. W 1984 roku nawiązał ścisłą współpracę z Warholem, której efekty były chłodno przyjęte przez krytykę, lecz pozytywnie wpłynęła na dalszą twórczość obydwu artystów.

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej