- Według Stasiuka miejsce jest nieuchwytne i nie da się go przenieść, bo istnieje przede wszystkim w ludzkiej świadomości, a nie w wymiarze fizycznym.
- Przykładem takiego miejsca jest opisana przez narratora cerkiew.
- W czasie teraźniejszym pozostał po niej jedynie pusty plac, jednak mieszkańcy wsi i narrator nadal mieli obraz świątyni w głowie.
- Była ona dla nich zarazem miejscem kultu oraz miejscem spotkań i budowania relacji.
- Postrzegana w ten sposób cerkiew była przestrzenią kształtowania tożsamości jednostkowej i zbiorowej.
- Jej stopniowe niszczenie pozwalało okolicznej ludności zaakceptować własną śmiertelność.
- Tytułowe miejsce istniało poza czasem, głównie w świadomości tych, którzy ją budowali i tworzyli jej niepowtarzalną atmosferę.
„Pan Tadeusz” Adam Mickiewicz – dworek w Soplicowie został ukazany jako oaza polskości i miejsce, które ukształtowało patriotyczną postawę okolicznej ludności;